مزایای یادگیری برنامه نویسی سالیدیتی

زبان برنامه نویسی سالیدیتی یک زبان سطح بالا و شی‌گرایی است که توسط افرادی چون گوین وود، کریستین ریتوی‌سنر، یوئیچی هیرای و الکساندار برگساسی در سال ۲۰۱۴ معرفی شد.سالیدیتی یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی پرکاربرد است که برای نوشتن قراردادهای هوشمند در شبکه اتریوم طراحی شده است. اگر تجربه کار کردن با جاوا اسکریپت را دارید و می‌توانید آن را درک کنید، قطعاً از پس یادگیری سالیدیتی نیز برمی‌آیید. منابع آموزشی زبان سالیدیتی در کشور ما چندان زیاد نیست؛ بنابراین، علاقه‌مندان به یادگیری این زبان برنامه‌نویسی باید به سراغ سایت‌ها و منابع خارجی بروند در این مقاله به شما مزایای یادگیری برنامه نویسی سالیدیتی را خواهیم گفت پس با ما همراه باشید.

به زبان ساده، بلاک چین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره‌شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت‌شده، تقریباً از بین می‌رود.

مفهوم بلاک چین اولین بار با پیدایش بیت کوین به وجود آمد و پادشاه ارزهای دیجیتال از این راهکار برای ذخیره اطلاعات مربوط به دارایی کاربران بهره برد.اتریوم یک پلتفرم برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و قراردادهای هوشمند بدون دخالت واسطه‌ها است. در واقع بیت‌ کوین در تلاش برای حذف واسطه‌های مالی بوده است؛ اما بلاکچین آن هدف خود را در غیرمتمرکز کردن همه‌چیز و حذف نظارت‌های سلیقه‌ای در دنیای وب قرار داده ‌است

در راستای غیر متمرکز کردن اینترنت، جهشی در تکنولوژی به نام بلاکچین روی داده است و اتریوم در ساختار همین شبکه سعی در غیرمتمرکز کردن اینترنت دارد. در حالی که بیت کوین سعی می‌کند سیستم بانکداری آنلاین و پرداختی را تغییر دهد، این ارز این هدف را دنبال می‌کند که با استفاده از بلاکچین، طرف سوم (واسطه‌ها) را حذف کند.

طرف سوم یا همان شخص ثالث اینترنتی، همان‌هایی هستند که کار ذخیره‌سازی اطلاعات، انتقال پول و ثبت ابزارهای مالی پیچیده را انجام می‌دهند. جوزف لوبین یکی از توسعه دهندگان آن گفته است:

Ethereum ایجاد شده است تا برای حل نمودن امورات زندگی‌مان به بانک و نهادهای مشابه دیگر احتیاج نداشته باشیم.

مشاهده رویدادها در برنامه نویسی سالیدیتی

بلاک چین یک فناوری جدید و انقلابی در سیستم‌های مدیریتی دنیا است. هدف بلاک چین این است که فعالیت‌هایی را که توسط سازمان‌ها و نهادهای دولتی انجام می‌شود، بدون آن‌ها پیش ببرد. داده‌ها در شبکه بلاک چین در ساختاری متشکل از «بلوک‌ها» (Blocks) وارد پایگاه داده می‌شوند. هر بلوک در ادامه بلوک قبلی ساخته می‌شود و شامل اطلاعاتی است که آن را به بلوک قبلی متصل می‌کند. با توجه به این‌که این بلوک‌ها به وسیله اطلاعاتی به همدیگر وصل هستند، بنابراین یک «زنجیره» (Chain) تشکیل می‌دهند که در آن بلوک‌ها به ترتیب ساخت در کنار هم قرار می‌گیرند. به اولین بلوک شبکه که قبل از آن بلوک دیگری وجود ندارد «بلوک پیدایش» (Genesis Block) گفته می‌شود.

شبکه «همتا به همتا» (peer-to-peer) لایه کاربران است که در آن افراد به طور مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار و اطلاعات رد و بدل می‌کنند. وقتی شما با دوست خود به طور مستقیم صحبت می‌کنید یک ارتباط همتا به همتا ایجاد می‌کنید. اما اگر با او تماس تلفنی داشته باشید، تماس شما توسط یک سرور بررسی و سپس به دوست شما اطلاع‌رسانی می‌شود. این ارتباط دیگر همتا به همتا نیست دراصل ارتباط همتا به همتا در سیستم‌های متمرکز وجود ندارد و مختص شبکه‌های غیرمتمرکز است. در سیستم متمرکز معمولا تمام اطلاعات در سرور قرار دارد. بنابراین شما باید برای دسترسی به آن‌ها، درخواستی برای سرور بفرستید و در صورت تایید از سمت سرور، آن را دریافت کنید. در این حالت شما اگر تمام داده‌های سرور را دانلود و در سیستم خود نگهداری کنید، می‌توانید بدون نیاز به سرور به اطلاعات دسترسی داشته باشید.

در شبکه بلاک چین افراد دقیقا چنین کاری انجام می‌دهند و تمام داده‌های شبکه در کامپیوتر آن‌ها ذخیره می‌شود. بنابراین اگر کاربری از شبکه خارج شود، بقیه کاربران همچنان به داده‌ها دسترسی دارند و می‌توانند با همدیگر اطلاعات رد و بدل کنند. در زمان تشکیل یک بلوک جدید، داده آن در شبکه پخش می‌شود و افراد می‌توانند دفتر کل خود را به‌روز کنند.

گره یا نود شبکه به شکل ساده، دستگاه‌ها یا ماشین‌هایمتصل به شبکه هستند که کپی اطلاعات بلاک چین را نگه‌داری می‌کنند

مشاهده حلقه های تکرار در سالیدیتی

قسمت اصلی هر بلاک چینی فرآیند ماینینگ آن است که بر مبنای الگوریتم‌های هشینگ انجام می‌شود. ورودی این تابع هر مقداری می‌تواند باشد اما خروجی آن یک مقدار منحصر به فرد با اندازه ثابت است. توابع هش، یک طرفه هستند و با داشتن خروجی نمی‌توان به ورودی آن‌ها دست پیدا کرد. یک طرفه بودن هش، باعث امنیت شبکه بلاک چین می‌شود

قرارداد هوشمند ( Smart contract) پروتکلی است که مانند اپلیکشن‌ها توسط برنامه‌نویسان، کدنویسی شده و در صورت اجرای درست و دقیق تمام مفاد آن، به اجرا در می‌آید. شرایط انجام این قراردادها قبل از اجرا به‌طور کامل و دقیق کدنویسی و سپس بر بستر فناوری بلاکچین که یک دفتر کل توزیع شده‌ و غیرمتمرکز است اجرا می‌شوند. حتما می‌دانید اطلاعات در بلاکچین بین تمام اعضای آن توزیع می‌شود و پس از انتشار در شبکه غیرقابل تغییر است. بنابراین قرارداد هوشمند پس از انتشار، تحت هیچ شرایطی قابل تغییر نیست. همچنین هیچ‌کس نمی‌تواند قرارداد هوشمند را پس از اجرا و قبل از موعد انقضا، متوقف کند.

قراردادهای هوشمند نیاز به واسطه ندارند و مانند سایر تراکنش‌های ارز دیجیتال که در بستر بلاکچین انجام می‌شوند، به صورت همتا به همتا (P2P) میان طرفین معامله انجام می‌گیرد. همچنین غیر قابل تغییر بودن مفاد و شرایط قرارداد پس از تنظیم و انتشار آن، عملاً امکان فسخ یک طرفه و تقلب را از بین برده است.

محیط قرارداد هوشمند مهم‌ترین رکن اجرای آن است. محیطی که این قراردادها در بستر آن‌ها منتشر می‌شوند، در وهله‌ی اول باید از سیستم رمزنگاری داده‌ها پشتیبانی کند تا طرفین قرارداد بتوانند از طریق کدهای رمزنگاری شده، قرارداد را اجرا و تایید کنند. این سیستم رمزنگاری در شبکه‌ کرپیتوکارنسی‌ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همچنین شبکه‌ای که قرارداد هوشمند مبتنی بر آن است، باید غیرمتمرکز، بدون حضور نهاد مرکزی و به‌‌طور خودکار فعالیت کند تا طرفین بتوانند به آن اعتماد کنند. همچنین داده‌ها باید در این شبکه شفاف و برای همه قابل رویت باشد. با توجه به ویژگی‌هایی که محیط قرارداد هوشمند باید داشته باشد، بلاکچین بهترین فضا برای اجرای این نوع قراردادها است

مشاهده آرایه ها در زبان برنامه نویسی سالیدیتی

کدهای قرارداد هوشمند پس از نوشتن از طریق یک کلاینت (نرم‌افزاری که ما را به بلاکچین متصل می‌کند)، بر بستر بلاکچین منتشر می‌شود. نودهای بلاکچین (کاربران)، برای تعامل با این قرارداد باید یک تراکنش با آن انجام دهند. اما اگر آن‌ها فقط قصد بررسی و تایید قرارداد را داشته باشند، نیاز به انجام تراکنش نیست.

ویژگی های مثبت قرارداد هوشمند

۱. حذف واسطه‌ها: اصلی‌ترین ویژگی قرارداد هوشمند، خود مختار بودن آن است. تنظیم و اجرای آن‌ها احتیاج به واسطه ندارد و فقط طرفین قرارداد در آن دخیل‌اند.

۲. قابل اعتماد بودن: استفاده از سیستم رمزنگاری و اجرای در یک بستر غیرمتمرکز و توزیع شده،‌ احتمال تقلب، گم شدن و فسخ یک طرفه قرارداد را از بین برده است.

۳. امنیت: سیستم رمزنگاری احتمال هک شدن قرارداد و سرقت داده‌های آن‌ را از بین می‌برد.

۴. کاهش هزینه‌ها: با استفاده از قرارداد هوشمند برای انجام معاملات دیگر نیازی به پرداخت هزینه به دفاتر اسناد رسمی،‌ بنگاه‌های معاملات ملکی و هر نوع واسطه‌ی دیگر نخواهد بود.

۵. تنوع: طیف گسترده‌ای از قراردادهای هوشمند قابل اجرا هستند و می‌توان با توجه به نوع معامله یکی از آن‌ها را انتخاب کرد.

۶. کارآمد بودن: قراردادهای هوشمند بر روی کاغذ نوشته نمی‌شوند و جابه‌جایی، انتقال و ارسال آن‌ها بسیار آسان‌تر از قراردادهای سنتی است. همچنین نیازی نیست هر دو طرف قرارداد برای امضا در یک مکان حضور داشته باشند. این ویژگی آن‌ها را کارآمدتر می‌کند و موجب صرفه‌جویی در زمان می‌شود.